Change

maja 08, 2018

Change

Pół leżąc, pół siedząc słucham muzyki puszczonej na 4 fun tv.

Aktualnie przewija się kawałek "uzależniony",  który jest moim faworytem.

Muszę przyznać, że w ostatnim czasie, dużo myśle.

Tym razem nie są to rozmyślenia typu "Z czym zjem kanapkę". Myślę poważnie - nie twierdze, że jedzenie nie jest ważne.

Przez ostatni miesiąc lub trochę mniej, dręczą mnie pytania dotyczące mojej osoby, mojej przyszłości i całego życia. Nawet rozmyślam o osobach, które występują w moim życiu. Czy są one właściwe?

W ciągu ostatniego roku dużo się u mnie zmieniło, nie powiem czy na lepsze, czy gorsze, bo nie ma takich zmian. Zmiana po prostu następuje i tyle. Nie można jej określić.

Mogę szczerze powiedzieć, że ja nadal się zmieniam. Zmiany nie przychodzą z dnia na dzień, tak po prostu o. Pyk i już. To tak nie działa, ale większość ludzi tak myśli.

Zmianiłam się wizuanie, psychicznie i z wielu innych stron. 

Większość m o i c h  p r z y j a c i ó ł mnie nie zna.

Nie, trochę źle to napisałam. Moi przyjaciele znają do teraz starą mnie, nie zauważyli zmiany i wciąż myślą, że jestem taka jak byłam, bo po prostu nie poświęcili mi tyle uwagi by coś zauważyć. 

A gdy już zauważają, to po prostu jest za późno. Nie potrafią "nauczyć się" zmienionej mnie, bo nie robili tego stopniowo, a teraz informacji jest po prostu za dużo. Wiecie o co mi chodzi, tak? Mam nadzieję, że tak.

Doszłam do wniosku, że nie jest mi z tym źle i lekko mówiąc trochę to po mnie spływa. Nie chcesz być w moim życiu? To papapa, na siłę trzymać nie będę.

Zauważyłam też, że zmieniłam się pod względem charakteru i upodobań. 

Kiedy jestem sama - bez znajomych - zachowuję się jak prawdziwa ja. Nie jestem dla nikogo wredna, nie odzywam się wulgarnie ani nic z tych rzeczy. Ale gdy przebywam z osobami, z którym koleguję się od kilku lat, czyli od mojego porzedniego "wcielenia" to zachowuję się jak stara ja, sama nie wiem dlaczego tak jest, ale wiem jedno... chcę to zmienić.

Doszłam do wniosku, że chcę otaczać się ludźmi, których kocham i w towarzystwie w którym dobrze się czuję. Chcę pielęgnować swoją miłość, żeby nigdy nie popadła w monotonię, która wyblaknie i zostanie tylko przyzwyczajenie. Chcę namiętności i iskry do końca dni - mimo tego, że mam dopiero 17 lat, to wierzę, że może się to udać.

Chcę się bawić z przyjaciółmi i mieć dobre wspomnienia. 

Nie chcę panicznie przejmować się tym co może się zdarzyć, chcę robić to co kocham, to co podpowiada mi serce.

Nie chcę pić kawy, dlatego że wszyscy to robią mimo, że dla mnie jest ohydna. Chcę pić swoją ulubioną zieloną herbatę i jeść słodycze, które poprawiają mi humor mimo dodatkowych 5 kg.

Chcę walczyć ze swoimi lękami i wierzę w to, że mi się to wszystko uda.