Szpileczki

marca 24, 2019

Szpileczki

Zaparzam sobie herbatę, oczywiście miętową. Zasiadam tym razem przy wielkim stole w jadalni, połączonej  z kuchnią i zabieram się za pisanie czegoś, o czym myślę już od dawna.

Akurat złożyło się też tak, że ponownie jestem w trakcie oglądania "13 powodów" co ma też powiązanie z moim tematem.

Czasami zastanawiam się, dlaczego ludzie potrafią być tak bardzo okropni? Ale zazwyczaj dzieje się to w przypadku dużej grupy znęcającej się nad innymi. Nigdy nie są to osoby w pojedynkę,  zawsze kręci się obok nich grupa znajomych. No bo w grupie raźniej prawda?

Ludzie, którzy wyróżniają się w jakiś sposób z otoczenia, nie wiem dlaczego, ale przeważnie stanowią temat drwin, poniżania i są uważani za kogoś gorszego, innego. Ale dlaczego? Bycie kimś innym niż reszta jest naprawdę fajne!

Czasami osoby, które poniżają i wyzywają innych,  robią to z pewnych powodów, ale nie dzieje się to zawsze.

Mimo wszystko uważam, że nie powinniśmy obrażać kogoś, poniżać, śmiać się z niego. Nie powinniśmy być tacy jacy oni byli w stosunku do nas, bo tym samym robimy się tacy sami jak oni. Stajemy się tak samo beznadziejni.

Czasami wyobrażam sobie to w przykładzie takich  szpilek. Każdy obraźliwy komentarz w moją stronę biorę  jako wbijanie szpilki w moje ciało. I działa to w dwie strony. Kiedy ja decyduję się -nawet w złości- na powiedzenie czegoś, co nie jest potrzebne, to tak jakbym i ja wbiła szpilkę w kogoś.

Każdy człowiek jest odporny, ale do pewnego momentu. Nasze szpilki w pewnym momencie mogą być zbyt bolesne  a także może ich być po prostu o jedną za dużo.

I co jeśli okaże się że akurat tego dnia, osoba, której powiedzieliśmy coś niemiłego miała fatalny dzień? A "wbita" przez nas szpilka była o jedną za dużo? Jeśli po tym wszystkim ona się załamała, bo uważała to za ostateczny cios i postanowiła skończyć z tym raz na zawsze?

W mojej szkole jest pewien chłopak  - dwa lata młodszy, o ile się nie mylę - nie kryje się z tym, że jest innej orientacji. Wręcz przeciwnie, nie boi się tego kim jest i w jakiś sposób to pokazuje. Widać to na przykład po jego ubiorze, czy też niektórych gestach. Pewnego dnia, przechodził z grupką dziewczyn i podszedł do nas z pytaniem, czy nie widziałyśmy telefonu, ponieważ jego koleżanka zgubiła. Zgodnie z prawdą odpowiedziałyśmy, że niestety nie. Chłopak uśmiechnął się i wrócił do dziewczyn, a następnie szedł dalej korytarzem i schodził po schodach. Nagle za jego plecami, dało się słyszeć obraźliwe teksty - oczywiście, że z ust chłopaków. "Jeb*ć pedałów, ch*j ci w dupę ", to tylko część tych krzyków.
Zastanawiałam się w tedy ile może być nienawiści do ludzi, tylko dlatego, że są inni.
Pamiętam, że z wielkim podziwem patrzyłam  jak chłopak nie reaguje na to.

Nie mam pojęcia, czy nie ruszało go to, czy też po prostu starał się to ukryć?

Nasze słowa mają ogromną siłę. One są mocniejsze niż czyny. Mogą spowodować większą krzywdę niż użycie siły fizycznej.
To nasza psychika jest najsłabsza w całym naszym ciele.

Jak byście się czuli wiedząc, że wasze słowa doprowadziły do utraty życia innej niewinnej osoby?

Będziecie umieli z tym żyć do końca?
Tylko dlatego, że nie powstrzymaliście swoich słów..

Rada na dziś?

Zastanów się nad tym co mówisz?
Czy to wpłynie pozytywnie na świat?
Nie? To lepiej się zamknij!