Rąbek tajemnicy

lipca 25, 2017

Rąbek tajemnicy

Hejka kochani! 

Strasznie, strasznie i jeszcze raz straaaasznie dziękuję wam za komentarze pod ostatnią notką. 

One bardzo motywują do dalszego działania i pokazują, że ktoś czyta te moje wypociny 😅

Dzisiaj przypomniała mi się dosyć stara, bo sprzed czterech lat, sytuacja, która utkwiła mi w pamięci. Dzięki niej wpadłam na pomysł tego posta. 

Czy zastanawialiście się kiedyś jak bardzo "do dupy" jest wasze życie? Nic wam nie wychodzi, macie zły humor, a gdy podchodzicie do lustra wytykacie sobie same złe rzeczy, przez co jeszcze bardziej pogarszacie swój humorek? Błędne koło, nieprawdaż? A to nos za mały/duży, czoło za niskie'wysokie, czy wzrost nie taki jaki ma być. Potem mijacie kogoś na ulicy, czy czytając gazetkę i zobaczywszy osobę, tak bardzo jej zazdrościcie? Zazdrościcie osobom sławnym  bo mają przecież "idealne życie" , kupę forsy, dużo fanów i wszystko czego sobie zapragną. Najchętniej, za wszelką cenę zamienilibyście się z kimś innym życiem, bo to wasze jest przecież "takie do dupy". Prawda jest taka, że każdy ma jakieś problemy i nikt nie ma w życiu z górki. Nam się tak tylko wydaje, ze ta osoba ma łatwe życie, zero zmartwień i w ogóle, ale to tylko dlatego, że ludzie mają to do siebie, ze lubią ukrywać się pod maskami. Wolą udawać, że wszystko jest w porządku, tylko po to, aby ludzie nie gadali. 

Pamiętam, jak moja była przyjaciółka, powiedziała mi kiedyś, że wydawało jej się, że mam beztroskie życie. Zero problemów, zero zmartwień, wspaniały dom, kochającą rodzinę.... 

Gdyby tylko była kiedy ją potrzebowałam, zmieniłaby zdanie. Nigdy nie chciała mnie wysłuchać i wiecznie zwierzała mi się ze swoich problemów, a gdy ja potrzebowałam wsparcia, miała mnie gdzieś. Właśnie dlatego stała się ex przyjaciółką, choć tak naprawdę chyba nawet nigdy nią nie była. 

Jakoś nigdy nie ukrywałam się ze swoimi uczuciami, od dzieciaka prowadzę pamiętnik, bo wolałam zapisać coś na kartkach zeszytu i to spalić niż pokazać światu jak bardzo jest mi źle. Poza tym nigdy nikt mnie nie słuchał, więc mogłam mówić prawdę, a każdy i tak miał to w nosie. Byłam osobą, która szybko ufała ludziom, potrafiłam zwierzyć im się z największych sekretów, czy też problemów i kilkanaście razy tak się na nich przejechałam. Masa dodatkowych problemów z tego wynikała. 

Z czasem nauczyłam się nawiązywać głębsze relacje z ludźmi, tak oto potem poznałam na tumblrze, moją przyjaciółkę, z którą trzymam do dziś( leci nam 3 rok, o ile dobrze pamiętam), niestety odległość robi swoje i nie jest tak pięknie i kolorowo, jakbyśmy chciały. Nigdy się nie pokłóciłyśmy, ale żyjąc od siebie ok 110km, nie można liczyć na wypłakiwanie się w ramie do rana, czy zwierzanie się i mocny uścisk, którego często potrzebujemy po" upadku".

Do czego nawiązuję? 

Otóż czasami warto komuś naprawdę zaufanemu(przyjacielowi) powierzyć swój sekret, warto aby ktoś wiedział, jak wam jest bo człowiek, który milczy przez pewien czas jest jak cola i mentosy, póki nie odkręcisz zakrętki okay, ale gdy już ją usuniesz wybucha i wszystko dookoła brudzi. Wiecie o co mi chodzi? Kiedy będziecie milczeć, ukrywać się pod maskami, to w końcu też wybuchniecie jak cola z mentosami i wygadacie się komuś niewłaściwemu, komuś kto może wykorzystać waszą słabość, a to nie wróży nic dobremu. 

Po ostatnich kilku latach straciłam zaufanie do ludzi, moim zdaniem zbyt udają, zresztą ja robię tak samo. Tylko niewielka grupa ludzi wie, jaka jestem Ja prawdziwa. 

Kiedyś przypisano mi miano "zimnej suki" i do dziś nią "jestem", ale prawda jest taka, że to tylko maska i są takie tygodnie, że w nocy zakluczam się w pokoju i ryczę z emocji, bo ktoś mocno mnie skrzywdził, nie zdając sobie nawet z tego sprawy. 

Swoje sekrety powierzam głównie przyjaciółce, ale czasami rada przez internet nie wystarcza, oprócz pamiętnika powierzyłam swój naprawdę wielki sekret, pewnemu chłopakowi, najlepsze jest to, ze wie więcej "o tej sprawie" niż moja przyjaciółka, czy kumpelka, którą znam od szóstego roku życia, a go znam zaledwie rok😃

Zawsze mam tak, że boję się, że mój sekret wyjdzie na jaw, bo wiecie jak to w kłótni bywa, jak to zawsze w kłótni, czy zerwaniu znajomości, ludziom wydaje się, że nagle można wyjawić sekrety innym, bo mnie już z nimi nic nie łączy, ale tak nie jest. 

Czasami osoby poznane przez przypadek, wnoszą do naszego życia więcej niż te, które pojawiły się planowanie. 

Pamiętaj, że jeśli powierzam ci mój sekret, oznacza to, że coś dla mnie znaczysz, a to coś to bardzo dużo.

W sumie nie wiem do czego dążę w tym poście, ale bardzo chciałam o tym napisać, po protu czułam, że muszę to zrobić. 

Chyba chodziło mi o to, abyś zajął się swoim życiem i go udoskonalał, niż marzyć o zamianie się z kimś innym, bo to, że ty czegoś złego u innej osoby nie widzisz, nie znaczy, że ona ma łatwo! 

Obiecuję, że następny post będzie mniej chaotyczny 😅

A czy wy też ukrywacie się pod maskami? Czy macie komu powierzyć swoje problemy? 

Jeszcze raz dziękuję za każdy komentarz i obserwację, zostaw po sobie jakiś ślad, a ja na pewno odwiedzę twojego bloga!