Make-up vs no make-up.

września 15, 2019

Make-up vs no make-up.

Tak jak mówiłam, tak też robię.
Wspominałam, że post dotyczący makijażu, a raczej jego braku na mojej cerze, się pojawi wkrótce, tak z lekkim opóźnieniem jest, haha.

Będę pisała dokładnie to co mi "ślina na język przyniesie", bez żadnych ustaleń co, kiedy i jak powiem. Chcę przedstawić wam swoją historię dlaczego zrezygnowałam z noszenia makijażu, a że jest ona krótka, to mam także plusy tej opcji.

Swoje pierwsze kosmetyki dostałam pod koniec 6 klasy podstawówki - o ile dobrze pamiętam.
Wiem, że było to na święta Wielkanocne i motywem głównym był kolor niebieski.
Dostałam od mamy niebieskie cienie do powiek, kilka i różnego rodzaju. Chyba tusz do rzęs i kilka pomadek, ale nie jestem pewna, ponieważ najbardziej wbił mi się ten niebieski kolor cieni. Być może dostałam wtedy też korektor i tak zaczęła się moja przygoda. Próbowałam, kombinowałam i coś wychodziło. Pamiętam, też jak kupowałam swój pierwszy podkład i puder. Wszystkie osoby, które opowiadały o swoim pierwszym razie z kosmetykami, zawsze mówiły to samo. "Nie umiałam dobrać dobrego koloru. Zawsze był za ciemny."

Ale ja nie miałam z tym problemu, naprawdę. Odcień wybrałam idealny do mojej cery - mam karnację kości słoniowej i opalam się na brąz.
Na początku używałam tylko korektora, później fluid i puder. W późniejszym czasie doszły do tego róż, brązer i eyelainer.
Nim się obejrzałam codziennie przez czas gimnazjum robiłam sobie full make-up.
Doszło do tego stopnia, że nieumalowana nie chciałam wychodzić nawet po bułki!
Dzień w dzień nakładałam tyle produktów, że moja cera była obciążona. Mimo tego wtedy jeszcze mi to nie przeszkadzało i tak idziemy do czasu pierwszego roku w szkole wyższej. Mój makijaż był już ograniczony, ale nadal był. Lubiłam podkreślić usta, a innego dnia oczy. Nigdy nie na raz.
Pod koniec 1 klasy technikum poznałam chłopaka. Przyjaźniliśmy się, zostaliśmy parą. Widział mnie wiele razy naturalną, a i tak mu się podobałam. Nawet bardziej niż w makijażu. To dodało mi pewności siebie. I był to pierwszy z powodów. Drugi to, chęć ochrony zdrowia tego chłopaka.
Bo wiecie, jak to jest w związkach zwłaszcza na początku. Nie macie siebie dość i chcecie ciągle się całować! I tak własne znikał mój makijaż, haha.
To były główne powody, ale miałam też dosyć chowania twarzy pod "maską", ciągłego tracenia czasu, którego potrzebowałam na sen i tego, że boję się wyjść naturalna na zewnątrz.
I tu nie było żadnych podchodów. Po prostu pewnego dnia nie pomalowałam się bo na dworze był upał, drugiego poszłam do szkoły naturalna, bo wolałam się wyspać i tak, wyrzuciłam kosmetyki i nie wróciłam do nich.
Mój codzienny makijaż teraz składa się tylko z tuszu do rzęs i czasem szminki, gdy mam ochotę dodać sobie trochę "charakteru".
Na twarz nie nakładam nic, bo uważam, że nie potrzebuje tego. A gdy po pewnym czasie zrezygnowania z makijażu, postanowiłam się pomalować, haha, wytrzymałam w nim max 5 minut. Było mi niewygodnie i czułam się niekomfortowo. Odrazu biegłam go zmyć.

Czy zauważyłam plusy nie malowania się?

Tak.

• Między innymi to, że moja skóra pozbyła się przebarwień. Nie jest czerwona, jak kiedyś.

• Po drugie mam mnóstwo czasu , który wykorzystuje, np. na sen, gdy do szkoły wstaję po 5.

• Nie muszę się martwić tym, że w danej chwili nie mogę wyjść z domu, bo jestem goła na twarzy. Po prostu wstaję i wychodzę.

• Dodało mi to pewności siebie i to naprawdę dużo. Nie ukrywam niczego  pod maską makijażu, wszystko jest widoczne.

• Oszczędność pieniędzy. Choć tak naprawdę nie oszczędzam nic, bo kasę, którą wykorzystałabym na kosmetyki, przeznaczam, np. na prezenty i oczywiście jedzenie (też tak macie?)

• Nie przejmuje się, że coś pobrudzę lub się rozmażę.

• Mogę bez przeszkód się całować, a mój chłopak nie ma styczności z chemią zawartą w kosmetykach.

To są takie główne plusy. Ale na przykład gdy pada deszcz, nie muszę się przejmować, że mi coś spłynie z twarzy, o i mogę myć twarz kiedy TYLKO chcę, co jest przydatne w upalne dni w szkole.

Uważam, że była to najlepsza decyzją jaką kiedykolwiek podjęłam i bardzo się z niej cieszę. Niczego nie żałuję. 

To są moje plusy z nienoszenia makijażu.
A wy się malujecie? Jeśli tak, to ile czasu wam to zajmuje?

Macie kilka fotek w moim "makijażu", na żadnym nie mam fluidu, korektora, czy pudru. Powiedzielibyście?