Kraków, choroba i maraton kroków.

października 05, 2021

Kraków, choroba i maraton kroków.

Hej, hej! 

Ostatnio witałam się z wami z pociągu, a dziś już leżę na kanapie i odpoczywam po tygodniu pracy. 

Tak jak Wam wspominałam w poprzednim poście, jechałam po kolejną przygodę i dziś chciałabym się z nią z Wami podzielić. 

Moim celem podróży był ukochany Kraków. 

Powiem Wam, że ponad 6h w jednej pozycji w pociągu potrafi nieźle dać w kość. Mój tyłek był tak obolały, że ledwo mogłam ruszyć się z miejsca, hahah. 

Gdy przyjechaliśmy do Krakowa, zaczęliśmy od razu kierować się do mieszkania. 

Po zameldowaniu i szybkim odpoczęciu ruszyliśmy na zwiedzanie. Wzięłam za sobą aparat, najpotrzebniejsze rzeczy takie jak portfel, czy telefon i ruszyliśmy na miasto.  Na szczęście wszędzie mieliśmy od 5 do 10 min piechotą, więc muszę przyznać, że w końcu mogłam sobie pospacerować na świeżym powietrzu. Wszystko byłoby dobrze, ale niestety dzień przed wyjazdem złapałam choróbsko i gorączka nie dawała mi spokoju. 

Mimo to starałam się cieszyć z każdego zwiedzanego miejsca. 

Pierwszego dnia zwiedzizlismy chyba najwięcej.  Wybraliśmy się między innymi na Wawel, zrobiliśmy fotki przy smoku, a nawet miałam ten zaszczyt bo w momencie gdy pozowałam, z paszczy smoka wydobył się ogień. Widoki zapierały dech w piersi, a ja nie mogłam uwierzyć w to gdzie się znajduję.  Wybraliśmy się nawet do wesołego miasteczka na diabelski młyn i byłam bardzo dumna z mojego chłopaka, który mimo strachu przed wysokością wszedł ze mną i przejechał trzy kolejki! Jego radosna buzia była prawdziwym prezentem dla mnie. 

Gdy wracaliśmy do hotelu zdążyło zrobić się już zimno, a mnie gorączka totalnie zwaliła z nóg i mało co kontaktowałam. Gdy doszliśmy do mieszkania ubraliśmy się cieplej i poszliśmy na kolację do KFC. 

Następnego dnia postanowiliśmy wybrać się do Zoo. 

7 km w jedną stronę i to piechotą. Gdy wpadł nam do głowy ten pomysł, nie wydawało się to takie drastyczne dopóki nie zaczęliśmy do realizować.  

Niby wszystko w porządku, ale wcale tak nie było.  7km w jedną stronę zamieniło się chyba z 10 przez budowę dróg, drogę bez chodnika i pełno ślepych uliczek. Przeszłam chyba ze cztery załamania nerwowe i jeśli mam być szczera, to w tamtym momencie marzyłam o cofnięciu się.  Z ledwością udało nam się tam dotrzeć i gdy tylko kupiłam bilety nagle powróciły mi siły.  W Zoo było po prostu genialnie! Widziałam pierwszy raz tyle odmiany małp, pingwinki, słonie i przepiękne żyrafki. 

Powstawiam Wam kilka fotek! 

Po kilku godzinach zwiedzania udaliśmy się do knajpki znajdującej się obok wyjścia i zamówiliśmy zapiekanki, hot dogi i frytki. Gdy napełniliśmy brzuchy nadszedł czas na drogę powrotną.  Pewnie pomyślicie ehh teraz już łatwo. 

HA! Nic bardziej mylnego. Dawid znalazł drogę na skróty, ale przez las. 

W sumie czemu nie? Krótsza i bezpiecznieijsza trasa? Wchodzę w to!

Znacie powiedzenie kto do domu drogę skraca, ten dłużej wraca?

Już nigdy w to nie zwątpię!

Droga przez las była niczym maraton przez góry. Spadające drzewa, strome ścieżki, brak zasięgu, słabe baterie w telefonie iii psujący się gps. 

Uwierzcie mi, w ale nie było łatwo. Droga oczywiście trwała tyle samo co poprzednia, jak nie dłużej i była wyczerpującą.  Mi chciało się płakać z powodu obdartych i zmęczonych nóg, organizm ciągle domagał się wody, która znikała szybciej niż każdy tego chciał, a Dawid ciągle chciał mi pstrykać fotki w fajnych miejscach.  

W pewnym momencie wyszliśmy na polanę, znajdująca się w tym samym lesie i widok był oszałamiający. Byliśmy ma górze, a u stóp mieliśmy całe miasto.  

Gdy już w końcu wyszliśmy na cywilizację, zobaczyliśmy Kopiec Kościuszki i stwierdziliśmy, że jak już jesteśmy to możemy wejść.  Najpierw do muzeum, a potem na górę. 

Jak ja się super bawiłam. Przy każdej informacji o Kościuszce, ja wykonywałam każdą grę w która można było "pograć". Między innymi narysowałam właśnie tę postać i zrobiłam własny medal. 

Gdy doszliśmy już do "Stóp" kopca, zaczęliśmy się po nim wspinać.  Kolejne kroki, kolejne kilometry. Łącznie tego dnia zrobiliśmy 40.000 kroków, czyli ok 30 km!

Nie mogłam chodzić swobodnie przez kolejne trzy dni, bo łydki miałam tak napięte.  

Gdy już znaleźliśmy się na szczycie, poczułam nie małą satysfakcje. Pokonałam kolejne kroki, choć myślałam, że nic już nie wycisnę. Teraz droga mimo tego, że już prosta to była najgorsza bo nogi miały dosyć a im bliżej domu tym bardziej nie mogłam się doczekać kanapy!

Co najśmieszniejsze odpoczywaliśmy może tylko z 15 min i ruszyliśmy na Rynek, hahhah no wariaci.

Trzeci dzień był dniem rozrywek. Najpierw wybraliśmy się do domu figur woskowych i było super! Mam tyle fotek, że nie mogę się doczekać aż je wywołam i wrzucę do albumu. Następnie wybraliśmy się do pokoju luster, laserów, kina 7D i na rollercoster. Było mega śmiesznie.  Mieliśmy nawet okazję zagrać w specjalnych okularach i zabijać trolle. Byliśmy też w kociej kawiarni i się zakochałam.  Pierwszy raz piłam latte piernikową i jadłam przesmaczny serniczek w sosie malinowym. Wybraliśmy się też na pizze, zrobiliśmy pamiątkowe zakupy, kupiłam na przykład 7 książek i zostawiłam w Empiku 200 zł🤣😅 i zwiedzaliśmy wszystko to co mijaliśmy po drodze. Wybraliśmy się też na mecz Polska vs Hiszpania.

Pierwszy raz byłam na stadionie i pierwszy raz brałam udział w czymś takim. Kibicie mile mnie zaskoczyli, a my bawiliśmy się razem z nimi. Nawet padliśmy ofiarą kamer, haha. Dopiero w mieszkaniu zorientowaliśmy się, że prezydent Duda również tam był.  

Gardła Mieliśmy pozdzierane, ale to były przyjemne emocje i niezapomniane chwile. 

Chyba na tym zakończę ten wpis bo się bardzo rozpisałam i nie wiem, czy ktoś to przeczyta -mam nadzieję, że tak!

Jeśli jednak chcielibyście być na bieżąco to codziennie jestem na Instagramie photonialle. 

Miłego dnia i dużo uśmiechu 😊